این ماجرا کاملا واقعیست که مربوط به چند سال پیش است
و یکی از دوستان این ماجرا را از یکتا چوک مال طرف قبله
شنیده بود و برایم تعریف کرد و واقعن ماجرایجالبی بود .
گفتم اینو براتون بگم .
ماجرا عین گفته ی خود چوک مال قبله
از خصب بار موزده فول که بیاریم به نغاشه. مه هسترُم و یکتا چوکن
مال شهر ما و بُرار مه که ناخدا هَسته. خا همیتو مارَفت برار مه اهگو
نگاه به دور بُکنی یکتا از ای راه یکتا اون راه. همیطور مارفت
اگو بریز ! چه بو؟ رسی به خومو ! . یک نقطه ی مصل مَش پیدان
اِمگو همینن آلا . که مه لرزه نه دست و پاعون مه . کارتون کفش
بلند نادنم بکنم . چطور وخته آدم نه سردخانه اَرت دست و پایی اَلرزه
بُرارمِه اگو چه دردتِن مخنت بَندُن بُوُر نه . مه اومگو نابرتَه مه چه بکنم.
وایی نگفتنم یکتا چاکو جُن بخَر اگو نه همی جونن
تا این که بند بُرید/ وُ پل هُدَه بسته/ پل هده بسته .
اما ای گُلف ول کن نین همیتو پشت سر ما به دیمبال ما نهوندن
به چه زور تا به ما ول شوکه. وا دل خو شوگفته اگه به دیمبال ایشون
برم جنسون زیر اَرت. ملابس و کفش زود زیر اره. په رفتن تا جنسن
بیچینن ما رفتیم لَو بر وا صاحب جنسون موگو بارُن مورختِه/اگو مه
باور ناکُنُم. چتو باور ناکنی بدو پَهلی کایک نگاه بکن که اگینی
اگو دوباره سریع بربگردی که گشت آشنان /محه درحیم دگه اتت واگرشما
مه اومگو مه ناتم / اگو اصل تُن باید بری/ دوباره پشتا رفتیم که
جنسن بسیم اَه باریشون که محه درحیم به ایشون شاشُناخت
خا همیتو که مارفت یکتا کلاه به خو از خصب اومخریده نه به ایجونی /
اگو ویژک باد اهبُرد/امگو بر بگرد که کلاه مه کَفت/اگو ول بکن کهنه کلاه/
امگو ۵ تِمَن اومخریده/اگو مَردُن ایهمه جنس ضرر نکرن تو خاته یکتا کهنه
کلاه گنوغ نوودنی/خا رفتیم مودی که ۲ تا کایک ووستاده حسبنالله
اول یکتا هسته آلا دگه ۲ تا بُچ خو شوگفته تفنگ باریشون مه مامُرد از ترس/
بارن از هَو نچیندنن نرختن نه قایک/ وخته گاز به کایک ندادنن / وَش وَش /
وخته کاپشن نه صُدان/ ما درد نه دل ما /ایهمه مورخت بخو نموسه/
محه درحیم اگو جمشید منم / اگو جمشید منم/ نه /جمشید براه نین بیه/
یارو دست خو به علامت پول تکُن ندادنن که یعنه پول هودی جنسُن بسی/
محه درحیم اگو برو که نه اینن/ تا فُرار موکه ایشون به دیمبال ما/
هرچه برار مه گاز ندادنن نه ایشون ..ون نه ..ون به دیمبال ما ول ناکنن/
وخته مه نه بن کایک تاوش نخردنم که دِگه/ اگو تاهک(صدای تیر)
ما سرخو زیر اگو تاهک دوباره سر خو زیر / نه هنیزا زنده ایم /
تیر به نمکیا نرفتنن/ وا برار خو اَگم: دلا چه به تو ووده تو تعریف خو
که مه اَدُنُم / اگو : فرمُن مال ایشون کلینج دخه نکردینن نچرخیدن
کایک مال خومو فرمونی مثله غُرابن / هر بار که دور به کایک ندانن
ما تاوش ماخرد نه بن کایک دست و پاعون ما پچ پچ/ چم نین باد اهکره
زانو نین/ خون به ما اهسیده بله از ترس خبر مونین/ محه درحیم دگه بدته
یکتا چُپُلَهک به چَک سَری در هونده مثله توپ سوپوسَه/
خا رسیدیم لو بر اما ایشون به دیمبال ما / دلا اگو مه دگه تسلیم خلاس
مه اومگو نکه ووستی تو تعریف خو/ اگو په هوداری به خو که یا اَمِریم
یا فرار اکنیم/ دَور به کایک اهدا به طرف دوتا گلف / مه اومگو آلا خلاس
مُردیم / اگه یک کم زودته یا دیرته رفته مُناترکی مامُرد خلاس/
رفت سینه خیز نه خُشکی به حَده سرعت که خدا افهمه
بلکه ۲۰۰متر نه خشکی کایک همیتو راه رفت /جکیدیم زیر/
اگو تاتاراه(صدای تیر) اگو مادر..... را بگیرید/ امگو مادر ...خوتونی /
دلا اهگو فندک بیا/ مِمگو: فندک از کیا بیارم مگه مه سیگار اکشم/
هوندم ریمُن بشکنم اومگو گور بکن کایک به خو شوسه ریمن دگه واگر/
خاب فرار موکه و پشت تمبه دید موگه که هوندن و کایک
گرس شوکه و شوبرد/ تِیمِ نماز پسین دخه اهکردهه مه نماز اومکه/
سلام که اومدا/ که بلکه ۵۰ تا کلاه کج نهوندنن به طرف ما/ امگو بلند وش/
چه بو؟ / بلند وش که رسی به خومو/ یکتا نُعال و یکتا کاپشن مال مه
همجا ول وو/ اومگو گور بکن درد نعال و کاپشن به سَهلِن/ به خومو نَبُرن/
ما فرار و کلاه کجون به دیمبال ما/ مه هر تایه که لینگ مانا که به عرش مارسی
موشک یاف مه نشاکه/ محه درحیم از دووم کَتِهه / وا دلا امگو به ای ول بکن
اگه به ای هودارن پارتی اِهشَه در اَتِت/ اگو حَگ واتون/سربازن پلوکیشون
در هونده همه ول شوکه یکتا رعیسیشون ول نَشاکه تا رسیدیم به سر
کوه که بلندیش به کَدِه سر خانه اوو/ دلا جِکی نخه سورَغون
که وخته بلند وو که رنگ آدم اِهنَهَستِه از دسته خاک/ مه دگه جکیدم/
هرچه وا محه درحیم موگو بجک نجکی تا رعیس هون اهگونا به ای/
اگو من یک نفرم شما ۲ نفرید/ امگو شما سِح توهه / اگو من اَصلَن
اسلحه دستم نیست/ مه صدا مه نه کوه نپیچیدنن که سح توهه سح توهه
واگر محه درحیم یک کمه همجا سر کوه گپ شوزه /
زاغ اهدا اگو بیی که کار اهنین وا شما/ خا همو اول بگو
ما مردیم از خسته ای/ دگه ۵۰ تمن به ای شدا تا به ما ول اهکه